DOI NUMBER: 10.52511/usakademi.21.008
ÖZET
Kolorektal cerrahide en önemli ve korkulan komplikasyonlardan biri anastomoz kaçakları ve buna bağlı pelviperitonealsepsistir.Kolorektal cerrahide mortalitenin %30-50’sinden anastomoz kaçakları sorumludur. Mortalite oranını, kaçağın erken tanınması ve yandaş hastalıklar belirler. Anastomoz kaçağını ve oluştuğunda tedavisini etkileyen çok sayıda risk faktörleri her zaman mevcuttur. Cerrahlar, anastomoz kaçaklarının özellikle değiştirilebilir risk faktörlerini iyi bilmeli, hastalar preoperatif en iyi şekilde hazırlanmalı, nutrisyonel risk durumu belirlenen hastalara preoperatif ve postoperatifnutrisyonel tedavi uygulanmalı, hasta ve yakınlarına ameliyat, olası komplikasyonlar ve sonuçlar ile ilgili ayrıntılı bilgi verilmelidir.
Anastomozlar cerrahi teknik yönünden (anastomoz hattının kanlanması, gerilim, sigmoid kolonun tam rezeksiyonu, anastomoz genişliği, araya başka doku girmemesi) en iyi şekilde uygulanmalı ve intraoperatif kaçak kontrolleri (mümkünse ICG ile) yapılmalıdır. Anastomoz kaçakları karşımıza klinik veya subklinik olarak çıkabilirler. Subklinik kaçaklar klinik kaçaklara göre daha yüksek oranda görülmelerine rağmen, erken tanı her zaman mümkün olmaz. Gerekli hastalarda postoperatif yoğun bakım ve klinik bakımları düzenli bir şekilde kontrol edilmeli, anastomoz kaçağı şüpheli olgular hemen değerlendirilmeli ve gerekli incelemeler kısa sürede yapılmalıdır.
Anastomoz kaçaklarına, klinik ve/veya radyolojik yöntemlerle erken tanı konulabilir.Ancak anastomoz kaçağı tanısını koymak her zaman kolay olmamaktadır. Minimal bir kaçağın standart radyolojik yöntemlerle görüntülenememesi ve bazen klinik belirti ve bulguların son derece sessiz seyretmesi, hastanın bir anda sepsise girmesine yol açabilir.
Morbidite ve mortaliteye neden olan kolorektal cerrahi anastomoz kaçaklarına günümüzde ideal-standart-tek bir tedavi yaklaşımı yoktur. Periton irritasyonu veya sepsis bulgusu olmayan stabil hastalar uygun antibiyotiklerle ve destek tedavilerle takip edilebilir. Batın içinde koleksiyon gelişen hastalara ikinci bir cerrahi işlem gerekebileceği gibi tek başına perkütan drenaj da yeterli olabilir. Anastomoz kaçağının nasıl tedavi edileceği sorusunun yanıtı; anastomozun açıklığının derecesi, apse formasyonunun varlığı ve derecesi, apsenin nasıl drene edildiği, saptırıcı stoma açılıp açılmadığı tespitlerinde gizlidir. Anastomozun %50’lik kısmı açıldığında anastomoz bozulmalıdır. Eğer apse yaygın ve fokal peritonit mevcutsa hasta yüksek riskli bile olsa anastomoz bozulmalıdır. En uygun zamanda ve en uygun tedavi yöntemi programlanmalı, standart tedavi algoritmaları uygulanmalı ve gerektiğinde tedavi yöntemleri geliştirilmelidir.
Anastomoz kaçaklarının, reoperasyon olasılıkları, cerrahi morbidite ve mortalitenin, hastanede yatış süresinin ve hastaneye tekrar gelişin, lökorejyonelnüks riskinin artışı, beş yıllık genel sağkalımın azalması ve hastaların yaşam kalitesinin düşmesi ve maliyet gibi olumsuz sonuçlarının daima hatırlanarak, kaçak önleyici tedbirlerin artırılması ve bunun için de yeni klinik çalışmaların yapılması gerekmektedir.
ABSTRACT:
One of themostimportantandundesiredcomplications in colorectalsurgery is anastomoticleakageandassociatedtopelvi-peritonealsepsis. Anastomoticleakage is responsiblefor 30-50% of deaths in colorectalsurgery. Earlydetection of leakageandcomorbidities of thepatientsdeterminethemortality rate. Therearealwaysmany risk factorsthataffectanastomoticleakageanditstreatmentwhen it occurs. Surgeonsshouldknowespeciallythemodifiable risk factors of anastomoticleaks, patientsshould be prepared in themostappropriatewaypreoperatively, preoperativeandpostoperativenutritionaltherapyshould be appliedtopatientswhosenutritional risk status is determined, detailedinformationshould be giventopatientsandtheirrelativesaboutseverity of thesurgery, possiblecomplicationsandresults.
Anastomosesshould be applied in themostappropriateway in terms of surgicaltechnique (perfusion of theanastomoticline, tension, completeresection of the sigmoid colon, adequateanastomosisdiameter, noothertissueintervening) andintraoperativeleakcontrols (with ICG ifpossible) should be performed. Anastomoticleaks can be encounterdclinicallyorsubclinically. Althoughsubclinicalleaksaredetected at a higher rate thanclinicalleaks, earlydiagnosis is not alwayspossible. Essentially, in thepostoperativeintensivecareunitsandclinicalcareunitspatientsshould be investedregularly, caseswithsuspectedanastomoticleakageshould be evaluatedimmediatelyandnecessaryinvestigationsshould be performedpromptly.
Anastomosisleaks can be diagnosedclinicallyorutilizingimagingmethods. However, it is not alwayseasytodiagnoseanastomoticleakage. Theinabilitytovisualize a minimal leakwithstandardradiologicalmethodsandoccasionallyvagueclinicalsignsandsymptomsmayinduceoccurence of sepsisimmediately.
Currently, there is no ideal-standard-singletreatmentandapproachforcolorectalsurgicalanastomosisleaksthatcausemorbidityandmortality. Stablepatientswithoutperitonealirritationorsigns of sepsis can be observedwithappropriateantibioticsandsupportivetreatments. A secondsurgicalproceduremay be requiredforpatientswhodevelop a collection in the abdomen, orpercutaneousdrainagealonemay be effectual.Theanswertothequestion of how totreatanastomoticleakage is relatedtoextent of leakage of theanastomosis, the presence of abscessformation, how theabscess is drained, andwhetherthedivertingstoma is performed. If 50% of theanastomosis is separated, theanastomosisshould be disrupted.Iftheabscess is extensiveandfocalperitonitis is present, theanastomosismust be disrupted, evenifthepatient is at high risk.Themostappropriatetreatmentmethodshould be programmed at themostappropriate time, standardtreatmentalgorithmsshould be appliedandtreatmentmethodsshould be developedwhennecessary.
Alwaysrememberingthenegativeconsequences of anastomoticleaks, such as reoperationpossibilities, surgicalmorbidityandmortality, length of hospitalstayandhospitalreadmission, increased risk of leucoregionalrecurrence, reducedfive-yearoverallsurvival, decreasedquality of life andcost of patients, surgeonsutilizeanymethodtopreventanastomoticleakage, andforthispurpose, newclinicaltrialsareneeded.